Ik was achtenveertig jaar, zaakvoerder van een publiciteitskantoor. Geld beheren was ik grondig beu en reeds geruime tijd werd ik gekweld door mijn roeping uit mijn jeugdjaren. Ik wilde priester of pater worden, het verschil tussen beide was mij niet zo duidelijk. Op een gegeven moment kon ik mijn aandelen verkopen en was ik zo vrij als een vogel. Ik kon dus kloosterling worden, mijn droom kon beginnen waarheid te worden, ik zou me kunnen inzetten voor de mens. Ik denk dat niemand ooit zo overtuigd gelovig geweest is als ik op dat moment.
Ik liet m’n kinderen achter, na grondig overleg, en vertrok naar een klooster in Frankrijk, nabij Lyon, werd er met open armen ontvangen en ik werd monnik. Een droom werd waarheid, dacht ik. Je voelt misschien al dat het niet zo vlot kan gaan in een mensenleven. In de kerk gaat er niets vlot ! Mijn idealisme werd al na een paar maanden gesmoord. Idealisme is een vuil woord binnen de kerk. Waarom, hoe kan dat, zou je denken, ik zal het je vertellen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten